że odkąd człowiek wymyślił pierwszego buta, pojawili się pierwsi szewcy.
W zachodniej Europie pierwsze cechy szewskie powstawały
w XI w. w Polsce w XIII w. W okresie średniowiecznym bardzo liczni byli też szewcy pracujący poza cechami
(tzw. partacze), szewcy żydowscy oraz szewcy wiejscy, zaspokajający większość potrzeb chłopów i służby dworskiej.
Z czasem pojawiły się specjalizacje szewców: tanich, produkujących obuwie proste i praktyczne, szyjących obuwie z bardzo drogich materiałów, tych nastawionych
na produkcję butów dziecięcych i dla kobiet oraz zajmujących się wyłącznie naprawą obuwia.
Największy rozkwit szewstwa nastąpił w XIX w. za sprawą wyspecjalizowanych osiedli liczących nierzadko po kilkudziesięciu rzemieślników. Wraz z intensywnym rozwojem przemysłu rzemieślników zaczęły powoli wypierać maszyny i w końcu XX w. istniały głównie warsztaty zajmujące się naprawą obuwia i nieliczne rzemieślnicze wytwórnie obuwia.
źródło:
Z. Zaleski Cech szewski w Poznaniu, Poznań 1932;
I. Turnau Skórnictwo odzieżowe w Polsce w XVI–XVIII wieku, Wrocław 1975.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz